Creëren van uitzicht

Blog Jeroen

De afgelopen week heeft in het teken gestaan van project ‘green en clean’ iedere ochtend bij de opkomst van de zon stond ik op en begon ik aan een fysiek uitdagend project. Het kappen van veel, heel veel bomen. Na dagen tussen de houtwallen en eucalyptus bomen te hebben gelopen zijn Linda en ik ervan overtuigd dat we ‘de plek’ hier op ons grondstuk hebben gevonden. We kijken, als alle bomen uiteindelijk weg zijn, vanaf een hoog gelegen punt helemaal van Cahuil tot Punto de Lobos. De surfplek van Pichalemu. Je hebt hier eigenlijk vanaf het stand drie mogelijkheden om te gaan surfen van beginners tot professionals. Er worden hier kampioenschappen gehouden met golven die tot 8 meter hoog gaan. Een super uitzicht dus over zee, maar daar moet nog wel wat voor gebeuren.

Mijn werk bestaat dus uit het kappen, zagen en wegslepen van heel veel bomen en het verplaatsen van houtwallen. Een zeer arbeidsintensieve klus waar ik uiteraard hulp bij krijg van Dean. Hij mag nu ook met zowel de kleine als de grote bijl werken. Hij is zich terdege bewust van de risico’s, ik wil hem ook het vertrouwen geven dat hij het kan, maar spannend vind ik het zeker. Linda en de meiden helpen met het verslepen van de bomen en het opruimen van de kleinere takken daarnaast nemen zij de huishoudelijke taken op zich. Dit klinkt wel heel burgerlijk. Dat past niet echt bij ons als gezin en zeker niet bij Lin, maar nu is het even zo omdat Dean en ik simpel weg meer fysiek werk kunnen verstouwen en de was hier zo ongeveer een dagtaak is.

We hebben super veel tijd nu het onderdeel werk wegvalt en school terug gebracht is naar 1,5 tot max 2 uur per dag. Althans zo lijkt het, maar door ons primitieve onderkomen zonder elektrische apparaten en de afgelegen ligging komen we tijd te kort. Echt ieder klusjes kost simpelweg tijd. Werkelijk alles wat je bedenkt moet met de hand gebeuren en de boodschappen doen we te voet of liftend. Een heerlijke bijkomstigheid is dat we 24 uur per dag bij elkaar zijn en genieten we enorm van.

Lin krijgt wel weer gelijk, nadat we na een aantal dagen veel bomen hebben omgehakt begint het uitzicht echt gaaf te worden. Wat een hoop werk. Mijn handen staan vol met blaren en ook Dean laat stoer zijn blaren zien. Het is gaaf om te zien hoe hij in kracht sprongen maakt, iets wat hijzelf ook merkt en beretrots op is.

Verder klikt het erg goed tussen de kinderen van de familie van wichen en Dean, jana en Inez. Heerlijk om te zien hoe zij elkaar opzoeken, samen spelen en ontdekken.
De andere kant is dat wij thuis, maar ook het reizen soms erg missen. Het eten op straat in Thailand, de blauwe warme zee van Maleisië en de vele gave avonturen van het reizen komen regelmatig in onze gesprekken voorbij.
De dagen hier lijken op elkaar, we werken hard en veel uren op het land, maken huiswerk, en verkennen en ontdekken wat er allemaal te doen is in de directe omgeving.

Ik lift af en toe naar het dorp om te ontdekken welke mogelijkheden er zijn om yogales te geven en vooral om mensen te ontmoeten. Zo ontmoet ik Makka waar ik weer eens een ouderwetse Mysore Asthanga yogales volg en bespreek met haar de mogelijkheden om hier zelf les te geven. Ik ben benieuwd hoe groot het animo is, maar ik mag de ruimte gebruiken om Engelstalige lessen te starten. Ook mag ik op de camping van mijn vriend Marco les gaan geven, maar het duurt nog even voordat daar het hoogseizoen start. Nu nog even een goed plan maken en vooral ook structureel vervoer regelen.

Het hoogtepunt van deze week was de verjaardag van Dean. We proberen er altijd een feestje van te maken, zo ook deze dag. Mama zorgt voor een heerlijk brood in pannenkoekenbeslag gebakken ontbijt en daarna wandelen ze met zijn alle naar Cahuil. Ik sta daar op hen te wachten, omdat ik al vroeg vertrokken was voor mijn yogales. Dean mag met mij op de kano naar de camping en lin en de meiden lopen. Dean kan zo genieten van zijn papa / Dean momentjes, heerlijk om te zien hoe bijzonder onze band is.

De camping gaat speciaal voor ons open en de dochter van Marco heeft speciaal voor Dean een verse cheesecake gebakken, heerlijk! Het water loopt me nu alweer in de mond als ik er aan terug denk. Marco brengt ons naar Pichalamu. We verkennen daar het centrumpje, struinen over wat marktjes en komen uiteindelijk uit bij de kartbaan. Dat staat garant voor mega veel lol. Inez en jana tegen elkaar en dat geeft hilarische momenten. Om de beurt zetten ze de bocht veel te kort in en belanden ze in vangrail van autobanden. Dean gaat met mij in de grotere. Hij vind het geweldig en gaat met volvermogen over de baan en verslaat mij met vlag en wimpel. Leuker kan zijn verjaardag niet worden.
We doen nog snel wat boodschappen en zorgen er voor dat we om 19.00 weer thuis zijn om nog de verjaardag met de beide buren te vieren. Ilona en de kids zijn er om 19.00 en de jongens vinden het geweldig om met “grote” Dean te spelen. Familie van Wichen komen later, de familie Pos is dan alweer naar huis. We gaan met zijn allen in ons kleine, maar gezellige keukentje zitten en kletsen honderd uit. Al snel is het al weer veel te laat, maar wat maakt het uit!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.