Dankbaar

Blog Jeroen

De zomer is ondertussen in Nederland begonnen en langzamerhand komen op Dean zijn instagram steeds meer foto’s van zijn klasgenoten die samen dingen gaan ondernemen. Eindelijk hebben ze vakantie en nu is er eindelijk meer tijd voor leuke dingen. Dit is soms lastig voor Dean om te zien. Zeker nu hij helemaal is gestopt met school. Dean was heel helder en vond zichzelf en dat begrijpen wij volledig, echt te groot voor de lagere school van de vrije school. Zeker gezien het feit dat de klassen met 9 kinderen erg klein zijn. Na het vertrek van Levi heeft hij echt geen zin meer om naar school te gaan. En hoewel de school enorm aansluit bij onze visie op het leven, zijn de creatieve vakken en het vele kleuren niet voor Dean weggelegd. Hij zit zich bij heel veel vakken echt te vervelen en dat vonden wij zonde van zijn tijd. Vandaar dat we samen besloten hebben om ons weer volledig te richten op zijn havo en te onderzoeken of we op een andere manier hem Spaans kunnen leren.

Thuisonderwijs is wel een uitdaging en ik realiseer me dat het op sommige momenten voor hem ook erg saai is. Zeker na de vele hoogtepunten en het gemis van zijn Nederlandse vrienden is het contrast nu erg groot. De dagen zijn saai en eentonig. Daarbij komt ook nog dat wij erg druk zijn met het verbouwen van de yogaschool dus de tijd dat de meiden op school zitten gebruiken wij om te klussen. Ja voor Dean zouden we op dit moment terug naar Nederland mogen gaan. Hij heeft het wel gezien in Chili. Gelukkig kunnen we het er samen over hebben en ziet hij ook echt wel in dat het leven hier zo slecht niet is. We hebben een groot sociaal netwerk opgebouwd, zijn in staat om mooie dingen te bezoeken en zitten op een fantastische plek om te surfen. Ja maar we kunnen het niet vergelijken met de reizen die we hebben mogen maken. Daar had ik alle tijd van de wereld om samen met Dean op avontuur te gaan. Samen konden we uren samen spelen. Nu moet hij zichzelf inderdaad vaker alleen vermaken. Gelukkig kan Dean echt blij worden van surfen en geniet hij zichtbaar als hij in het water ligt. Daarnaast hebben we samen weer besloten om toch naar volleybal te gaan. Dean houd van deze sport, hij heeft er een talent voor, maar ondervond ook hinder van de taalbarriere die er soms was. Dat was de reden waarom hij de afgelopen weken niet meer is gegaan.

Het leven is en en. Ja er zijn mooie momenten die je leven zichtbaar verrijken en ja er zijn momenten van heimwee en het gemis van thuis. Dat geldt niet alleen voor Dean maar eigenlijk voor ons allemaal. We hebben allemaal veel achtergelaten familie, vrienden, werk en de timing was uiterst ongelukkig. Dat maakt het gevoel van gemis dagelijks voelbaar. Gelukkig is er via FaceTime en whatsapp veel contact met de dierbaren die we hebben achtergelaten en zijn we ver weg maar eigenlijk toch ook weer heel dichtbij.

Maar ook hier ontmoeten we weer veel nieuwe mensen. We hebben het al vaak gezegd, maar tot nu toe is er geen enkel land waarin we zo veel contact met de lokale bevolking hebben en in zo korte tijd zoveel mooie ontmoetingen hebben en vriendschappen opgebouwd. Mensen zijn oprecht nieuwsgierig en bereid om tijd en energie in contact te steken. Met alle mensen die we vanaf het begin ontmoet hebben ik noem ze even, Marco en zijn vrouw Nancy, Linda en Pablo, Ignacio en Francis, Noah en Brinly, Kara en Mauri, Pablo en Hernan. We spreken ze allemaal wekelijks en regelmatig doen we dingen met ze zoals lekker eten.
Met de keuze van de vrije school hebben we nog meer mensen ontmoet en hebben we veel mooie ontmoetingen waar we dankbaar voor zijn. Zonder deze mensen zouden wij niet zo makkelijk kunnen intergreren en een dagelijks leven opbouwen.

Nu focussen we ons weer naar voren. Ik heb samen met Dean een planning gemaakt wat ons houvast geeft en heb ik hem beloofd dat nadat de yogaschool klaar is en het boek af is ik de rest van de beschikbare tijd weer besteed aan mijn gezin en we samen weer veel mooie herinneringen voor later gaan creëren. Nu moeten we nog even doorbijten en alhoewel de yogaschool vordert hebben we nog veel te doen. Samen met Hernan en Maurice, zijn buurman, besluiten we naar Santiago te gaan. Ik heb daar een bank gevonden die ik erg graag wil ophalen en Maurice weet exact waar we kleding kunnen vinden die we graag in de yogaschool willen gaan verkopen. Daarnaast wil ik op zoek naar yogamatten. Het is echt weer genieten als we samen op stap zijn. Zingend rijden we naar Santiago en voor mij is dit zo relaxed. Hernan heeft altijd een strakke planning, rijdt en kent de weg uitstekend in Santiago . Hij heeft hier immers jarenlang gewoond. Maurice heeft gewerkt in de kledingbranche en weet exact waar we mooie en betaalbare kleding kunnen kopen die ook nog eens een keer eerlijk geproduceerd worden. Maar wat een verkeersdrukte weer. We staan om twintig kilometer te rijden dik een uur in de file. Zonder hun zou ik hier echt stapelgek worden en niet weten waar ik wat zou moeten vinden. In elk geval weet ik nu zeker in Santiago is echt alles te vinden je moet alleen de juiste personen kennen die de weg in Santiago weten om je daarbij te helpen.

Dankbaar ben ik! Namaste Jeroen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.