Beste mensen,
Het is alweer een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. Vooropgesteld het gaat goed met ons. We zijn oprecht dankbaar voor het boek wat we hebben geschreven wat dagelijks kunnen we toepassen en genieten van wat we zelf hebben opgeschreven. We staan achter onze inspiraties en realiseren ons ook dat opschrijven soms eenvoudiger is dan ze iedere dag toepassen. De eerste inspiraties zoals kracht van de ademhaling, kracht van de natuur en stilte, kracht van dankbaarheid en liefde zijn echt geïntegreerd in ons dagelijks leven. Ik heb een uitdaging op het thema dromen en verbeelden en het thema loslaten. Niet loslaten in materiële zin, maar loslaten van bepaalde gedachten en vastgeroeste denkbeelden van hoe het hoort.
We krijgen op dit moment niet helder wat de volgende stap is en hoe ons leven zich verder ontvouwt. Maar wellicht is dat ook wel de onderliggende boodschap. Vertrouwen hebben dat het leven zich ontvouwt en dat je je niet te druk moet maken over hoe de toekomst eruit ziet. We zeggen dat alleen in het NU je kunt handelen en dat de toekomst de toekomst is en het verleden al geweest is. Maar toch zijn we heel veel tijd bezig met de toekomst met de Wat als Dan vragen.
Ik realiseer mij dan vaak dat alle grote veranderingen in mijn leven er op een bepaald moment gewoon waren , die had ik van te voren niet kunnen bedenken. Of het nu de eerste ontmoeting met Linda was, ontmoetingen tijdens onze reizen, mijn laatste baan, de deelname aan het eerste seizoen van helemaal het einde, de ziekte van mijn schoonzus. Het zijn allemaal gebeurtenissen die je van te voren niet had kunnen voorspellen en waar je gewoon mee te dealen hebt.
We hebben nu ook te dealen met een yogaschool die maar niet wil lopen, geld wat aan het interen is, yogafilmpjes die we proberen te maken maar waar we nog niet tevreden over zijn en ons echt realiseren dat het een vak is, filmpjes maken! Maar ook dat we soms denken als we het vandaag niet doen dan doen we het morgen. Er is op dit moment namelijk geen enkele tijdsdruk. Kun je het je voorstellen geen enkele tijdsdruk? Veel mensen zouden daarvan intens genieten, maar soms conflicteert het ook met je oude manier van denken en handelen , waarin we altijd gewend zijn om alles zo efficiënt mogelijk te doen. In het nu is er geen tijdsdruk, kunnen we het leven laten ontvouwen en vreemd genoeg voelt dat soms dan ook een beetje stuurloos of richtingloos.
Dit is dus mijn innerlijke strijd die ik aan het vechten ben. Het loslaten en daadwerkelijk vertrouwen dat het leven zich ontvouwt en dat je echt altijd op het juiste moment op de juiste plek bent, ook al weet je soms niet goed wat dat dan is of waarom je bent waar je bent.
Als ik kijk naar de kinderen dan zie ik op dit moment drie gelukkige kinderen. We hebben een mooie balans gevonden in activiteiten waarbij ze hun energie kwijt kunnen en iedere keer weer een beetje meer Spaans leren.
De meiden sporten vier dagen in de week. Op vrijdag komt altijd Lena de kleindochter van An en Karel spelen, een waar zonnetje in huis. Op vrijdag komen ook altijd de kinderen van Kara en Mauri spelen. Daarnaast gaat Jana zoals jullie wellicht al gezien hebben altijd op woensdag de dierenarts in Pichilemu mee helpen en dan rijden ze ook nog wekelijks paard. De overige tijd besteden we om veel tijd aan het huiswerk te besteden. Inez loopt op dit moment weer goed op schema en heeft bijna groep 5 uit. Jana heeft zoals we al vaker beschreven veel meer moeite met het reguliere onderwijs en daar besteden we ongelofelijk veel tijd aan het herhalen van de lesstof. We proberen op allerlei verschillende manier haar de lesstof aan te bieden en haar bij de les te houden.
Daarnaast is ze op dit moment samen met Inez bezig met het oprichten van een eigen project om straathonden te steriliseren of te laten castreren. Dit is voor Jana een veel mooiere manier om spelenderwijs te leren. Ik zie de meiden stralen en genieten van het leven hier in chili.
Dean krijgt veel energie en tegelijkertijd ook stress van het feit dat hij mee mag trainen met de surfselectie. Een pracht resultaat en een beloning voor zijn toewijding en inzet. Aan de andere kant zie je ook dat dit stress geeft omdat hij nu ook opeens aan het surfen is met leeftijdsgenoten of iets oudere die al tien jaar surfen en voor het vierde jaar bij de selectie trainen. Het is een kunst om dan vooral niet te gaan vergelijken en in contact te blijven met jezelf. Om vooral te voelen of je jezelf niet overvraagt. De golven kunnen hier immers echt heel groot zijn. Hij traint 2 x per week met de selectie en minimaal drie keer in de week gaat hij zelf surfen. Daarnaast heeft Dean het volleyballen weer opgepakt , wordt hij iedere dag beter op zijn skateboard en werkt hij iedere week bij Falucho. Ook Dean heeft vertier genoeg.
De HAVO is een uitdaging. De grootste uitdaging is het ontbreken van vergelijkingsmateriaal. Dean en ik besteden gemiddeld zo’n vier uur per dag aan huiswerk maar we weten niet exact waar hij staat in vergelijking met zijn leeftijdsgenootjes. Hij maakt alle samenvattingen en ik lees samen met hem alle lesstof door. Soms voelt het alsof ikzelf weer op de HAVO zit maar op deze manier doorlopen wij hier de HAVO. Loi is zelfstudie voor volwassen en wij zien dat Dean nog structuur, steun en controle van buitenaf nodig heeft en ik denk dat dit normaal leeftijdsadequaat gedrag is.
Maar dan blijft er nog tijd over om samen met Linda of met Pablo en Hernan, over het strand te wandelen of op andere mooie plekken de honden uit te laten. We zien de mannen meerdere keren per week en genieten intens van de vele momenten samen.
Jullie lezen het, ook hier ontstaat weer een dagelijks leven, wel met het grote verschil dat wij in de gelukkige situatie verkeren om heel veel tijd met onze kinderen door kunnen brengen. In de weekenden gaan we eropuit. Er is altijd wel weer een nieuw stukje natuur te ontdekken, te struinen en vooral ook te spelen.
Kortom de kids genieten, wij genieten van hen, de natuur en ons simpele liefdevolle leven. Tegelijkertijd stellen wij ons ook vragen over de toekomst, maken wij ons soms zorgen, maar is er een basis vertrouwen dat het wel goed komt. Hoe ons leven er over een jaar uitziet is compleet onvoorspelbaar.
Namaste Jeroen
Naar de inhoud springen