Blog jeroen
Inmiddels ben ik ruim drie weken verder en mede dankzij het bezoek van Yvonne en Dirk maar nu ook van de familie Stolk ben ik in staat om mij volledig te focussen op mijn herstel. Ik ben erg tevreden. Pijn heb ik nu nauwelijks meer en de meeste pijn heb ik de afgelopen weken van mijn been gehad. Geen wonder want aan de achterkant van mijn bovenbeen was het vel ook grotendeels van afgeschaaft. Maar sinds we twee weken geleden het verband hebben verwijderd en de wond hebben laten drogen is het herstel ook voorspoedig gegaan. Behalve veel spierknopen en nog steeds een erg verkorte hamstringsspier is de wond verder goed geheelt. Dagelijks, nu ruim drie weken, doe ik mijn yogaoefeningen en ik merk dat de houdingen die ik na elkaar oefen prima te doen zijn en in elk geval mijn ‘core’ dus buik en rugspieren sterk houden. Dit is volgens mij de basis om de breuk mooi te laten genezen. Mijn flexibiliteit neemt nu ook weer toe, omdat ik door het verlengen van de spier aan de achterkant van mijn been, de hamstring, weer meer ruimte krijg om mijn rug te strekken.
Verder blijf ik trouw mijn ademhalingsoefeningen twee tot drie maal per dag doen. Ik geloof echt dat hoe meer zuurstof ik richting de plaatsen breng waar ik pijn ervaar hoe sneller deze herstellen. Bijgeloof of niet, voor mij werkt het.
Veel mensen zijn blijkbaar nieuwsgierig naar mijn boek. Ik ben lekker aan het schrijven. Het gaat geen hogere wiskunde worden, geen boek vol met moeilijke woorden. Nee het gaat een boek worden, een persoonlijk verhaal waarin ik en uiteraard ook Linda delen hoe wij kijken naar elementen bij wij nodig hebben om geluk te ervaren. Thema’s die ik nu beschreven heb zijn: ademhaling en vooral veel praktische oefeningen die je tijdens het lezen al kunt gaan doen, wat voor een effect natuur en stilte op mij heeft, dromen en verbeelding, het loslaten van gehecht raken aan materiaal maar ervan genieten mag natuurlijk wel. Wij genieten ook elke dag van ons mooie huis hier in Chili, maar zijn er niet aan gehecht en delen of verhuren het net zo gemakkelijk weer aan anderen. Maar ook dankbaarheid, leven in het nu en tot slot yoga voor iedereen, waarin ik eigenlijk iedereen wil uitnodigen om te stoppen met oordelen over yoga, maar het gewoon thuis in de huiskamer of op de mat zonder je te vergelijken met anderen te gaan ervaren. Dat is wat ik wil voorleven. Ontmoet iedereen met een groot hart. Vertrouw mensen, en geniet van al het moois wat er wel is en je wel kunt in plaats van te focussen op wat je niet hebt of niet kunt. Als je dan ook nog iedere dag stil staat en jezelf een moment gunt om te focussen op je eigen ademhaling, waardoor op dat moment de ratrace even stopt dan is mijn doel bereikt. Leef, geniet en ben vooral dankbaar voor wat er is.
Zo zijn we nog steeds dankbaar voor het feit dat de familie Stolk er nog steeds is en ze ook nog niet weten wanneer ze gaan. Ze genieten zelf ook intens en ook de jongens genieten bijna iedere dag van de mooie golven bij punta de lobos. Na de regen van de afgelopen week hebben Niels en Miranda besloten om de camper toch van La Sirena af te rijden. Als het hier regent duurt het immers vier dagen voordat de weg weer geheel opgedroogd is. Daarnaast is er een grote plas die behoorlijk diep is. Er zijn al meerdere gesprekken geweest met de eigenaren van de grond, maar het is niet eenvoudig om te regelen wie nu verantwoordelijk is om de weg te gaan maken. Het is immers ruim 4 kilometer onverharde weg waarin enkele stukjes behoorlijk stijl zijn en de onderlaag van modder is. Zodra het regent verandert de weg in een grote modderpoel, glijbaan met diepe geulen. Maar gelukkig met onze nieuwe MT banden lukt het Niels, maar nu ook Linda, eenvoudig om naar boven te rijden.
Nu Miranda en Niels la Sirena hebben verlaten en ze de camper bij Punto de lobos hebben staan is de tijd voor ons ook weer aangekomen om naar voren te kijken. Toen ik afgelopen week voor het eerst weer heb gereden merkte ik dat ik de dag erna niet meer pijn had. Ik heb na mijn slechte ervaring in het ziekenhuis, geen enkele pijn medicatie meer genomen. Ik wil graag contact houden met mijn lijf en voelen hoe ver ik kan gaan. Wetende dat ik met pijnstillers misschien wel teveel zou kunnen doen. Het in en uit de auto stappen is vervelend en moet ik niet te vaak doen. De zijwaartse draai voel ik in mijn rug en vraagt om heel rustig en zeer gecontroleerd bewegen.
Linda en ik hebben deze periode ook gebruikt om eens een flinke pas op de plaats te maken en onze plannen goed te evalueren. Ons plan van een yoga retreat is helemaal gestoeld op ideeën en informatie die we vooraf aan het programma in Nederland hadden gemaakt. Zeer beperkte informatie over de locatie dus en vooral uitgaand van onze eigen interesse en kwaliteiten. Nu lopen we hier een tijdje rond en moeten we concluderen dat we meer gaan doen van het zelfde. Het stikt hier van de kleine resortjes, hostels en bed en breakfast. Onze locatie is prachtig maar brengt veel ontwikkelingskosten met zich mee, de ligging is zeer geïsoleerd, en het klimaat is een stuk koeler dan wij vooraf dachten, waardoor een grote verwarmde yogaruimte noodzakelijk is. En het seizoen is kort.
We zijn intens gelukkig met ons huis en het adembenemende uitzicht, maar we merken ook dat het een aanzienlijke belasting is om iedere keer de kinderen van en naar school te brengen, naar surfen, zwemles, volleybal en dan ook nog naar vriendinnen. Ik zit meer in de auto dan dat ik thuis ooit heb gedaan. We willen dus dolgraag meer naar pichilemu. De afgelopen weken hebben we steeds meer relatie en vriendschap gedefinieerd met Pablo en Hernan. Zij hebben al een tijd geleden Linda het pand naast hun villa rustica laten zien. Linda was vanaf het eerste moment enthousiast over de mogelijkheden die ze zag, maar ik moet altijd even wennen aan een nieuw idee zeker als ik het pand nog niet gezien heb. Deze week was dus de eerste keer dat ik voorafgaand aan de barbecue de mogelijkheid had om het pand te bekijken. Het is werkelijk fantastisch!
Voor mijn val had ik al een aantal keren tegen Linda gezegd dat de yogaschool bij Makka erg koud aan het worden was en ik in pichilemu, hoewel er veel yoga aangeboden wordt, nog nooit een echte yogaschool had gezien. Dit was de kans om een droom die ik al langer had te verwezenlijken. Ook hebben Linda en ik gemerkt dat het uitzoeken van alle mogelijkheden voor het opstarten van een eigen bedrijf zonder hulp van Chilenen een behoorlijke klus is. Je snapt de grote lijnen, maar juist het puntje op de i ontgaat ons Onze kennis van de Chileense taal is simpelweg onvoldoende om met een belastingconsulent een gesprek aan te gaan over de verschillende mogelijkheden en wat de voor en nadelen zijn per mogelijkheid. We hebben Pablo en Hernan daar echt bij nodig, aan de andere kant kunnen wij met het budget dat wij willen investeren, Pablo en Hernan helpen om de .yogaschool snel te openen en samen omzet te draaien. Een mooi voorbeeld van win-win. Zij zijn daarbij ook heel goed in staat om de nodige media aandacht te regelen bij de opening. Volgens ons de kans om hier duurzaams iets neer te zetten. Linda en ik geloven en voelen ook echt dat wij dit willen doen. En we hebben echt ongelofelijk veel vertrouwen in onze intuïtie en eerste gevoel.
Toch nog onverwacht heeft de familie Stolk besloten na veel wikken en wegen om aan het eind van de week naar huis te vliegen. Linda en ik begonnen Dean nu ook echt te missen. Dean was namelijk met de familie Stolk van La Sirena mee naar punta de lobos gereden en woonde nu al een paar dagen bij hun in de camper. Hij had de tijd van zijn leven. Iedere dag surfen met leeftijdsgenootjes , het was voor hem echt vakantie. Maar ook Dean realiseert zich dat het moment van afscheid nemen eraan komt en dat zij richting huis gaan en wij doorgaan met ons leven hier. Dankbaar voor de ontmoeting , dankbaar voor de ontstane vriendschap, mooie gesprekken en de hulp is het moment van afscheid nemen nu echt aangekomen, maar deze keer is anders. Deze keer vliegen zij naar huis en blijven wij hier. En weten we dat we elkaar ergens op de wereld ooit weer gaan ontmoeten.
Onze reis gaat verder…..