Ik geef het toe, ik heb een snel verveeld brein. Zo noem ik dat zelf het liefst. Je zou ook kunnen zeggen dat ik van veel nieuwe indrukken hou, van avontuur en uitdagingen. Woorden als structuur, routine geven me kippenvel en roepen gelijk weerstand op. Eigenlijk voel ik mezelf het prettigst als ik mee kan denken, mee kan creëeren en mee kan opzetten van nieuwe projecten. Gelukkig hebben de laatste werkgevers dat goed gezien en heb ik hele mooie projecten mogen ontwikkelen, opstarten, implementeren en opzetten van de structuren. Daarna komen de routine en het puntje op de i, maar daar ligt niet mijn kwaliteit. Ik ben dan niet meer de juiste vrouw op de juiste plek en wordt het tijd om weer een nieuw project beet te pakken.
Mijn liefde voor reizen past prima in het bovenstaande profiel. De vrijheid, de vele nieuwe indrukken, het voortdurend in beweging zijn en de vele nieuwe ontmoetingen vind mijn snel vervelende brein heerlijk.
Ook het afgelopen jaar had de deelname aan het programma helemaal het einde zo zijn uitdagingen een nieuw continent, een nieuwe taal, een nieuwe cultuur, het bouwen van het huis, het schrijven van ons boek, het verbouwen en inrichten van de yogastudio en een sociaal leven opbouwen. Maar ook met de bijzondere ontmoetingen tijdens onze toer door Nederland was het een erg innoverend jaar. Een jaar met ups and downs maar met ruim voldoende input voor mijn snel verveelde brein. Er waren momenten dat zelf ik uitkeek naar rust en voorspelbaarheid, even niets.
Maar nu is het zover! Sinds een week of twee zijn alle klussen waar druk of moeten achter zat afgerond en is er een routine. We hebben een mooi nieuw ingericht huis, een fijne plek, shanti is wonder oneven wonder terug gevonden en er zijn natuurlijk nog een hele lijst van dingen die ik kan kan of ooit wil doen, maar dat zijn allemaal dingen die ook volgende week of de week daarop ook kunnen.
– Me verder verdiepen in tips voor kinderen die leren via het principe van beelddenken
– Mijn LOI cursus spaan oppakken.
– Verdiepen in het maken van vlogs, en de montage.
– Maken van een sociaal mediaplan.
– Werken aan mijn conditie.
– Het uitbreiden van mijn vega(nistische) recepten kennis.
Daarnaast staat deze maand echt het starten van het yoga YouTube kanaal op de planning nu Hernan weer meer tijd heeft om te filmen.
Weet je, bij mij gebeurt er iets wanneer de druk / uitdaging weg valt. Ik word (te) relaxt. Werkelijk alles gaat in een lagere versnelling. Het begint al bij het douche in de ochtend, zonder haast dan kan dat net wat langer, nog even tutten en dan uiteindelijk moet ik als nog haasten voor de yogales. Na de les heb tijd voor een praatje hier en daar en voor dat we het weten is het alweer 11.00 voordat we terug zijn. Tijd voor uitgebreid ontbijten, lekker iedere dag met eitjes, rauwkost, broodjes roosteren. Nog even een kopje thee en een blokje om met de honden. Voor we goed en wel aan het thuisonderwijs zitten is het 12.00 / 12.30.
Jeroen en ik begeleiden allebei de kinderen. Twee begeleiders op drie kinderen is natuurlijk best luxe. Maar onderwijs heeft ontzettend veel routine, structuur en herhaling. Ja, je leest het goed. Precies de woorden waar ik allergisch voor ben en die ik eigenlijk het liefst vermijd. Jeroen voelt zich als een vis in het water en de rust creëert bij hem juist de ruimte voor meer humor en creativiteit. Hij ontpopt zich tot een soort mees Kees en ik tot de strenge juf die maar hoopt dat ze ooit zelfstandiger gaan werken. Als ik dan toch aan huis gekluisterd ben omdat alle kinderen aan hun schoolwerk zitten wil ik het liefst ook gelijk alle huishoudelijke taken van mijn lijstje afvinken. Ook van die klussen die steeds weer terug keren en altijd hetzelfde zijn. Natuurlijk kan ik de ene week eerst de witte was doen en de week daarna eerst de gekleurde, maar het blijft geestdodend werk van vlekken insmeren, wassen, ophangen en opruimen. Iedere dag weer opruimen, stofzuigen, afwassen en koken. Kortom het leven zit vol met routineklussen. Die bij mij weerstand, doelloosheid oproepen en ik vind het nog steeds lastig om deze klussen met aandacht en acceptatie te doen. Ik haal er weinig tot geen vervulling of energie uit.
Dan heb ik het nog niet over de dagelijks terugkerende discussies die trouwens ook altijd over de routine klussen gaan. Iedere dag weer, schrijf netjes, laat je niet zo snel afleiden, help even met de afwas, gooi zelf je vuile was in de mand, stop met het plagen van je zusjes etc. Iedereen kent deze voorbeelden wel. Het interessante is dat we die discussies nooit hebben als we erop uit gaan. Dan kunnen we in 10 minuten met zijn alle een tent opzetten en in 30 minuten zit de tent de volgende dag weer keurig ingepakt op de auto. Dan zitten ze vier uur krap op de achterbank, maar kunnen ze wel samen zingen, verhalen vertellen of muziek luisteren. Ach misschien lijken de kids wel meer op mij en houden ze ook niet van routine.
Rond half vier sluiten we het hoofdstuk school af en is het tijd voor de leuke dingen. Nu kennen we ieder hoek van pichilemu langzaam aan wel, maar nog steeds vind ik het struinen langs de zee, het ritje naar Cahuil om Lily te zoeken of een rondje dorp leuk. Iedere dag gaan we er een uurtje tot max twee er op uit om de honden lekker te laten lopen. Terug is het eten koken, eten, spelletjes spelen of film kijken. De kinderen naar bed, waar we lekker de tijd voor nemen en voordat we het weten is het 22.00, de dag voorbij en zitten jeroen en ik samen met twee honden op de bank.
Gelukkig hebben we elkaar nog steeds genoeg te zeggen en komen we tot de conclusie dat het tijd wordt om weer dromen te gaan maken, doelen te stellen en tegelijkertijd weten we ook dat het leven zich wel ontvouwt. Nu is het even rustig maar wie wat er morgen of volgende week weer op je pad komt. Soms is het een ontmoeting, soms een goed gesprek, een gebeurtenis of soms een ingeving. Maar het ontvouwt zich wel. Voor mij de uitdaging om ook rust in mezelf te vinden in rustige periodes en me meer over te geven aan het leven. Misschien toch nog een leuk leerdoel in mijn yogales van morgen. Overgave!!! Ik werk liever hard in een houding, mijn uitdaging is te ontspannen en mezelf over te geven aan de oefening. Wie weet is yoga wel mijn medicijn tegen mijn allergie 😉
Mochten mensen nog leuke uitdagende projecten hebben waar ik vanuit chili mijn bijdrage kan leveren ik hou mij aanbevolen.
Namaste Linda
Naar de inhoud springen